Przejdź do zawartości

Virgin Atlantic Airways

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Virgin Atlantic Airways
Ilustracja
IATA
VS
ICAO
VIR
Znak
VIRGIN
Historia
Data założenia

1984

Lokalizacja
Państwo

 Wielka Brytania

Baza

Londyn-Gatwick
Londyn-Heathrow

Kooperacja
Program lojalnościowy

Flying Club

Flota
Liczba samolotów

44 (14 zamówionych)

Liczba tras

34

Przedsiębiorstwo
Siedziba

Crawley

Skytrax

3/5 gwiazdek

Strona internetowa

Virgin Atlantic Airways to brytyjskie linie lotnicze należące do Virgin Group (51%) i Delta Airlines (49%)[1]. Główna siedziba znajduje się w Crawley (West Sussex), w Anglii, blisko londyńskiego lotniska Gatwick.

Linia obsługuje połączenia pomiędzy Wielką Brytanią a Ameryką Północną, Karaibami, Azją i Australią z głównych baz - Gatwick oraz Heathrow, używając jedynie samolotów szerokokadłubowych.

2 marca 2023 r. linie dołączyły do sojuszu linii lotniczych SkyTeam[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pomysł i powstanie

[edytuj | edytuj kod]

Randolph Fields (amerykański prawnik) tuż po zakończeniu Wojny o Falklandy w 1982 roku, postanowił wykorzystać moment na rozwinięcie intratnego biznesu, jakim niewątpliwie było ustanowienie połączenia lotniczego pomiędzy Falklandami a Wielką Brytanią. Skontaktował się z Alanem Hellarym, czołowym pilotem prywatnych brytyjskich linii lotniczych Laker Airways, który w tym samym czasie myślał o ustanowieniu komercyjnych lotów pomiędzy tymi regionami. Razem z pracownikami upadłych linii Laker Airways zaczęli pracować nad realizacją pomysłu, nadając nowym liniom nazwę British Atlantic Airways.

Z powodu zbyt krótkiego pasa startowego lotniska Port Stanley w stolicy Falklandów - pomysł został porzucony. Zamiast tego Hellary i Fields próbowali zapewnić BAA licencję na loty pomiędzy Londynem-Gatwick a Nowym Jorkiem JFK. Podanie zostało odrzucone w maju 1983 po protestach British Airways, British Caledonian i British Airports Authority. Wobec tego Hellary i Fields ubiegali się o licencję na loty pomiędzy Gatwick a Newarkiem; trasę tę miały obsługiwać DC-10 mogące pomieścić 380 pasażerów. Perspektywa bezpośredniej konkurencji z amerykańską tanią lotniczą People Express zmusiła do rezygnacji z kolejnego pomysłu.

Poszukując dodatkowego źródła finansowania Randolph Fields poznał Richarda Bransona (pomysłodawca i założyciel Virgin Group) podczas przyjęcia w Londynie, wtedy też zaproponował mu spółkę. Po długich negocjacjach Fields zgodził się na obniżenie wielkości swoich udziałów w BAA do 25%, zmianę nazwy na Virgin Atlantic i sam został pierwszym przewodniczącym. Po rozbieżnościach co do zarządzania firmą wykupiono udziały Fieldsa za sumę miliona funtów, z dodatkową zapłatą po pierwszej dywidendzie. Po ingerencji Sądu Najwyższego, tę dodatkową płatność Fields otrzymał na krótko przed śmiercią w 1997 roku.

22 czerwca 1984 roku Virgin Atlantic zainaugurowały połączenie pomiędzy Gatwick i Newark Boeingiem 747-200 wyleasingowanym dawniej należącym do Aerolíneas Argentinas. Linia zaczęła przynosić zyski już podczas pierwszego roku działalności. Dzięki wsparciu ze strony siostrzanej Virgin Records nabyła zdolność do sfinansowania używanego 747-200.

Boeing 747-200 Maiden Voyager

Rozwój

[edytuj | edytuj kod]

W 1986 roku Virgin Atlantic Airways nabyły kolejnego Boeinga 747, którego włączyła do służby na trasie Gatwick-Miami. Dodatkowa maszyna włączyła się także w loty z Gatwick do Nowego Jorku (1988), Tokyo(1989), Los Angeles (1990), Boston (1991) i Orlando (1992). W 1987 uruchomiono połączenie pomiędzy Luton a Dublinem (samolot – Vickers Viscount, wycofany w 1990 roku).

Późniejsze lata

[edytuj | edytuj kod]
Obecnie niewykorzystywany przez linię Airbus A340 w starym malowaniu

W marcu 2000 roku Virgin Group sprzedały 49% udziałów w Virgin Atlantic Airways liniom lotniczym Singapore Airlines, pozostając w posiadaniu 51%.

W czerwcu 2002 roku Virgin Atlantic kupiły pierwszego Airbusa A340-600. W 2003 roku Virgin Atlantic obsłużyły 3,8 milionów pasażerów[3], liczba ta wzrosła do 4,6 milionów w 2006[4], co usytuowało linie na siódmym miejscu w rankingu brytyjskich linii lotniczych pod względem ilości pasażerów, oraz na drugim pod względem przebytych odległości, ze względu na długodystansowe loty.

31 października 2005 roku Virgin Atlantic dokonał charytatywnego lotu do Islamabadu, stolicy Pakistanu, przewożąc 55 ton ładunku pomocy humanitarnej, po trzęsieniu ziemi, które miało miejsce w tym rejonie[5].

Virgin Atlantic wzięła udział w testach biopaliw, wykorzystując jednego ze swoich Boeingów 747. W lutym 2008 odbyły lot bez pasażerów z Heathrow do Amsterdamu, z jednym silnikiem w 20% zasilanym przez biopaliwa[6].

W czerwcu 2013 roku linie lotnicze Delta Airlines odkupiły od Singapore Airlines 49% akcji w Virgin Atlantic[1].

Flota Virgin Atlantic składa się zarówno z samolotów marki Boeing jak i Airbus. Przeciętny wiek floty to 8,5 roku (stan na marzec 2018). Linie zamówiły Airbusa A380-800, który miał być dostarczony w 2018 roku. Ostatecznie w marcu 2018 linie anulowały zamówienie na A380[7].

Airbus A330 należący do Virgin Atlantic Airways

Obecna flota

[edytuj | edytuj kod]
Boeing 787-9 należący do linii
Samolot Liczba Zamówienia Liczba pasażerów Uwagi
Airbus A330-200 2 1 287 (19/-/268)
Airbus A330-300 10 266 (33/48/185)
Airbus A340-600 8 308 (45/38/225)
Airbus A350-1000 - 12 brak danych wejście do służby: 2021
Boeing 747-400 8 455 (14/66/375)
Boeing 787-9 16 1 264 (31/35/198) w służbie od 2014 roku
Razem 44 14

Stan na Marzec 2018[8]

Użytkowane w przeszłości

[edytuj | edytuj kod]
Samolot Lata użytkowania
Airbus A320-200 1995-2004
Airbus A321-200 2000−2003
Airbus A340-300 1993-2015
Boeing 767-300 1996–1997
Boeing 747-100 1990–2000
Boeing 747-200 1984-2005

Linie partnerskie

[edytuj | edytuj kod]

Virgin Atlantic Airways podpisało partnerstwo z następującymi liniami lotniczymi[9]:

Air China

Jamajka Air Jamaica
Nowa Zelandia Air New Zealand
Japonia All Nippon Airways
Wielka Brytania BMI British Midland
Stany Zjednoczone Continental Airlines
Bahrajn Gulf Air
Stany Zjednoczone Hawaiian Airlines
Indie Jet Airways

Malezja Malaysia Airlines

SzwecjaNorwegiaDania SAS
Singapur Singapore Airlines
Południowa Afryka South African Airways
Stany Zjednoczone US Airways
Stany Zjednoczone Virgin America
Australia V Australia
Australia Virgin Blue

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b 49 percent stake in Virgin Atlantic acquired [online], Delta News Hub [dostęp 2016-05-30].
  2. Virgin Atlantic to join SkyTeam Alliance today [online], skyteam.com [dostęp 2023-03-02].
  3. Data and analysis | UK Civil Aviation Authority [online], caa.co.uk [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  4. Data and analysis | UK Civil Aviation Authority [online], caa.co.uk [dostęp 2017-11-27] (ang.).
  5. Book flights with Virgin Atlantic [online], virgin-atlantic.com [dostęp 2017-11-27].
  6. BBC NEWS | UK | Airline in first biofuel flight [online], news.bbc.co.uk [dostęp 2017-11-27].
  7. Virgin Atlantic nie chce Airbusa A380 - www.rynek-lotniczy.pl
  8. Virgin Atlantic Airways Fleet Details and History [online], planespotters.net [dostęp 2018-03-22] (ang.).
  9. Book flights with Virgin Atlantic [online], virgin-atlantic.com [dostęp 2017-11-27].